Τρίτη 10 Ιουλίου 2012

Jeff Buckley - Grace (1994)

Γίνεται με έναν και μόνο δίσκο να αγγίξεις το τέλειο; Να προσθέσεις το όνομά σου στη λίστα με τους καλύτερους της γενιάς σου; Να μπλέξεις διάφορα μουσικά ιδιώματα σε μία ιδιόμορφη, αυστηρά προσωπικoύ στυλ ροκ; Να βγάλεις τη μουσική ωριμότητα, αυτοπεποίθηση και έμπνευση που άλλοι εμφανίζουν μετά από χρόνια καριέρας, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που ο δίσκος σου να θεωρείται από πολλούς κριτικούς ως ένα από τα ορόσημα των 90s και χαρακτηριστικό δείγμα του ποικιλόμορφου ήχου μίας ολόκληρης δεκαετίας;

Ο Jeff Buckley με το Grace το 1994, τον ένα και μοναδικό δίσκο που κυκλοφόρησε, άγγιξε το τέλειο. Έβαλε με πλατιά γράμματα το όνομά του ανάμεσα στους πιο ιδιαίτερους μουσικούς της εποχής του, με ένα αμίμητο ύφος που άλλοτε υμνεί εκστατικά τον έρωτα, άλλοτε σπαράζει για την απώλειά του, μα πάντα υπνωτίζει με ονειρικές μελωδίες...


Δωράκι για όσους αμαρτωλούς δεν έχουν τον απίστευτο αυτό δίσκο


Ολίγα για το Jeff
Ο γιος του ασύγκριτου Tim Buckley ξεκίνησε παίζοντας κιθάρα και τραγουδώντας διασκευές και δικές του συνθέσεις σε διάφορα καφε και μπαράκια στο Μανχάταν. Έχοντας συγκεντρώσει την προσοχή πολλών δισκογραφικών εταιριών εξαιτίας της ιδιαίτερης φωνής και του ταλέντου του, υπέγραψε τελικά στην Columbia το 1992 και κυκλοφόρησε το Grace το 1994. Μετά από tours 2 χρόνων με την μπάντα του σε Ευρώπη, Αμερική και Αυστραλία, ξεκίνησε το 1996 τις ηχογραφήσεις νέου υλικού, προτού μετακομίσει στο Μέμφις το 1997 όπου συνέχισε να δουλεύει πάνω στο δεύτερο δίσκο του. Πνίγηκε το Μάιο του ίδιου χρόνου ενω κολυμπούσε σε ένα κανάλι του Mississippi σε ηλικία 30 ετών.


Ολίγα για το Grace
Ο μοναδικός δίσκος του Jeff είναι γεμάτος έντονα συναισθήματα και μία ατμόσφαιρα που σε ρουφάει και σε στοιχειώνει από την πρώτη κιολας ακρόαση. Αρχικά είχε δέκα συνολικά κομμάτια, εφτά νέα τραγούδια (''Mojo Pin'', ''Grace'', ''Last Goodbye'', ''So Real'', ''Lover, You Should've Come Over'', ''Eternal Life'', ''Dream Brother'') και τρεις διασκευές (''Lilac Wine'' της Nina Simone, ''Hallelujah'' του Leonard Cohen, και ''Corpus Christi Carol'' που βασίζεται σε ένα ύμνο του 15ου αιώνα). Σε αυτά προστέθηκε το ''Forget Her'', στη νέα έκδοση του δίσκου μετά το θάνατο του Jeff. Το Grace έχει επηρεάσει αμέτρητους καλλιτέχνες ενω φιγουράρει συνέχεια σε λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών (whatever that means).


There's no time for hatred, only questions / What is love, where is happiness, what is life, where is peace? / When will I find the strength to bring me release?

(Eternal Life)

4 σχόλια:

paraxeno pirouni είπε...

Καλά έκανες, άξιζε να υπάρχει στο Στύλο ένα αφιέρωμα! Κρίμα που χάθηκε νωρίς κι αυτός..

Δεν ξέρω αν θα χρησιμοποιούσα τη λέξη τέλειο, αλλά σίγουρα μιλάμε για μια πολύ μελωδική, ζεστή φωνή και μια ερμηνεία γεμάτη συναίσθημα.
Επειδή είμαι και κοριτσάκι, να προσθέσω πως επιπλέον ήταν και κούκλος? :)

Dokimos είπε...

Hi again Dark Chef!

Xairomai pou sou aresei ki esena h mousikh tou Jeff! An thes na ton yaxeis perissotero, exei kykloforhsei meta to xamo tou kai to Sketches for My Sweetheart the Drunk (1998), mia poly wraia syllogh me demos kai kommatia pou etoimaze gia to deutero disko tou.

Sxetika me to wraio parousiastiko tou Jeff, ki alles amartwles anagnwstries tou Stylou symfwnoun mazi sou :))

Clem Lumen είπε...

σας αφήνω χαμόγελα :)

Dokimos είπε...

Oriste kai gia sena, xamogelasth Free Spirit: http://www.youtube.com/watch?v=5OuNf1RBA34